Uproszczona legalizacja samowoli budowlanej

Prawo w praktyce

Pan Jan Kowalski, właściciel nieruchomości położonej w województwie podkarpackim, odziedziczył działkę, na której znajduje się murowany parterowy budynek gospodarczy o powierzchni zabudowy ok. 35 m². Obiekt został wzniesiony przez ojca Pana Kowalskiego w latach 80. XX wieku, bez uzyskania pozwolenia na budowę ani zgłoszenia. Budynek nie figurował w ewidencji gruntów i budynków, nie był ujęty w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako obiekt istniejący. W trakcie prac porządkowych nad dokumentacją potrzebną do sprzedaży nieruchomości, Pan Kowalski odkrył brak jakiejkolwiek legalizacji obiektu.

Podczas sprzedaży nieruchomości, notariusz odmówił przeprowadzenia czynności, wskazując na nieuregulowany stan prawny budynku. Pan Kowalski złożył zatem do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego wniosek o legalizację w trybie art. 49f ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tzw. uproszczona legalizacja samowoli budowlanej).

I. Przebieg postępowania

1. Wstępna analiza wniosku

Po analizie zgłoszenia właściwy miejscowo powiatowy inspektor nadzoru budowlanego ustalił, że:

  • budynek został wybudowany ponad 20 lat temu,
  • inwestor nie był wcześniej stroną postępowania legalizacyjnego ani rozbiórkowego w odniesieniu do tego obiektu,
  • nie istnieją przesłanki do zastosowania art. 48 lub art. 49 Prawa budowlanego,
  • nie stwierdzono, by budynek stwarzał oczywiste zagrożenie bezpieczeństwa.

2. Obowiązek złożenia dokumentów – art. 49g ust. 1 i ust. 2 Prawa budowlanego

Organ postanowieniem nałożył na wnioskodawcę obowiązek przedłożenia następującej dokumentacji:

  • oświadczenia o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
  • geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej obiektu budowlanego,
  • ekspertyzy technicznej, sporządzonej przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane.

3. Ekspertyza techniczna – art. 49 ust. 2 ustawy Prawo budowlane

Pan Jan Kowalski zlecił wykonanie ekspertyzy technicznej rzeczoznawcy budowlanemu posiadającemu uprawnienia konstrukcyjno-budowlane bez ograniczeń. Ekspertyza jednoznacznie wykazała, że:

  • stan techniczny obiektu nie stwarza zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi,
  • budynek może być bezpiecznie użytkowany zgodnie z dotychczasowym sposobem użytkowania, tj. jako budynek gospodarczy pomocniczy w gospodarstwie domowym.

Ekspertyza została dołączona do wniosku i nie wymagała uzupełnień ani korekt.

4. Legalizacja – art. 49i ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane

Po pozytywnej weryfikacji dokumentacji formalnej, właściwy miejscowo powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wydał decyzję o legalizacji samowoli budowlanej w trybie uproszczonym, Na podstawie art. 49i ust. 1 ustawy. Nie została nałożona opłata legalizacyjna.

Budynek został następnie ujawniony w ewidencji gruntów i budynków, co umożliwiło przeprowadzenie czynności notarialnych związanych ze sprzedażą nieruchomości.

II. Wnioski praktyczne

  • Tryb uproszczonej legalizacji umożliwia uregulowanie stanu prawnego obiektów istniejących od co najmniej 20 lat, których budowa została zrealizowana bez wymaganego pozwolenia.
  • Kluczowym dokumentem jest ekspertyza techniczna, która musi być sporządzona przez osobę z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi i zawierać jednoznaczne stwierdzenie o braku zagrożenia i możliwości bezpiecznego użytkowania.
  • Organ nadzoru nie prowadzi samodzielnej oceny stanu technicznego, a jedynie weryfikuje kompletność i formalną poprawność przedstawionej dokumentacji.
  • Uproszczony tryb nie wiąże się z obowiązkiem uiszczania opłaty legalizacyjnej, co znacznie ułatwia uregulowanie sytuacji prawnej starych obiektów.

III. Podstawa prawna

  • Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2025 r. poz. 418), w szczególności art. 49f–49i.
  • Ustawa z dnia 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 471).

Przypisy